με ελάχιστα λόγια ..

τίποτα δεν γίνεται κατά παραγγελία ..

άλλο πρόθεση ..

άλλο επιθυμία ..

καληνύχτα

Καλημέρα στη νύχτα που έφτασε

Θά'θελα να γράψω μια ιστορία, μα μου αντιστέκεται. Λες και δεν θέλει να ιστορηθεί από μόνη της κι εγώ επιμένω άσκοπα και αστόχαστα.
----------------------

Κάποτε είχα διαβάσει ένα βιβλίο. Δεν θυμάμαι τούτη τη στιγμή τον τίτλο αλλά το περιεχόμενο. Μια γηραιά κυρία, έγκλειστη σε ένα τρελάδικο, επέμεινε κρυφά να διηγηθεί εγγράφως τη ζωή της που το μεγαλύτερο μέρος της το είχε περάσει σ'αυτό το ίδρυμα. Συνηθίζεται σε τέτοια μέρη και για αυτούς τους ανθρώπους να υπάρχει θεράπων γιατρός με το τίτλο του ψυχίατρου. Έγραφε λοιπόν και χωρίς να δείξει ποτέ το γραπτό της και χωρίς ποτέ αυτό να ανακαλυφθεί έως ότου ήταν ζωντανή "θεραπευόταν" από τον ειδικό. Όταν με το καλό το "κείμενό της" έμεινε απροστάτευτο και εμφανίστηκε η "ασθενής" ολόγυμνη στον γιατρό είχε συμβεί το καταπληκτικό ιατρικό συμβάν. Ο γιατρός δέχτηκε τη "θεραπεία της ασθενούς του" γιατί το κείμενο δεν ήταν απλώς αυτοβιογραφικό. Για την ακρίβεια των όσων θυμάμαι προσθέτω πως η κυρία είχε καταλήξει στο θεραπευτήριο επειδή ποτέ δεν επιδίωξε να φανερώσει τη δική της άποψη για την πορεία της ζωής της. Έζησε εκεί που την έβαλαν, όπως ένιωθε, με επιλογή της απόλυτη, πληρώνοντας το κόστος αυτής της απόφασης με τη στέρηση της "αντικειμενικής" αλήθειας του κόσμου, της επονομαζόμενης "κοινής λογικής" αλλά με την "οικεία" υποκειμενική αλήθεια της, την επονομαζόμενη σκέτα "αλήθεια". Το καταλυτικό γεγονός που την υποχρέωσε στο φυσικό τέλος της ήταν το ότι οι ασθενείς της κλινικής , του γνωστού της κόσμου δηλαδή, έπρεπε να μετακομίσουν. Αρνήθηκε να κάνει κι άλλη επιλογή. Κι έτσι χάθηκε εν γνώση της ...

Η ιστορία μιας τρελής που έζησε με τη γνώση που δεν καταλάβαινε κανείς, εκτός αυτού που τον θεράπευσε.
 ---------------------------
Δεν ξέρω αν η γνώση μετοικεί.
Δεν ξέρω αν υπάρχει θεραπεία.

Καλημέρα στη νύχτα που έφτασε.

Τι ησυχία Θεέ μου …

Δύο δωμάτια, έξυπνα ξέχωρα με ημιδιαφανή χώρισμα. Ένας μικρός διάδρομος, ένα σαλόνι με μια πολυθρόνα, ένα τριθέσιο καναπέ ν’ακουμπάει  τη πλάτη του  σε καθρέφτη, δίπλα ένα μπαράκι και μπροστά από αυτό μια μικρή τραπεζαρία. Απέναντι από τον καναπέ, μετά το τραπεζάκι με όλο το απαραίτητο διαφημιστικό υλικό, ένα γραφείο, επίσης εξοπλισμένο με όλα τα χρειαζούμενα. Λίγα βήματα πιο πέρα, το επόμενο δωμάτιο. Καθρέφτης πάνω σε σκούρο χαμηλό έπιπλο και δίπλα τηλεόραση. Το παράθυρο βλέπει σε ακάλυπτο. Το κρεβάτι μεγάλο σκεπασμένο με εμπριμέ κάλυμμα σε αποχρώσεις του σκούρου πράσινου. Μοκέτα από άκρη σε άκρη, παχιά και ζεστή.

Η πόρτα άνοιξε, καταλάθος ..

-          - Ευτυχώς, είμαστε ήσυχοι

-          - Δυστυχώς, φτάσαμε την ησυχία

ΕΓΡΑΨΕ Ο ...

... Εμείς δεν ξέρουμε γιατί ζούμε. Γκρεμίστηκαν οι ναοί της καρδιάς μας και τίποτα δεν μπορούμε να χτίσουμε πάνω στα ρημάδια. Η υπόθεση ξέφυγε από τα χέρια μας. Στην καρδιά μας δεν μένει παρά πίκρα και κενό ...

... Μα τότε γιατί να ζει μια τέτοια άχρηστη καρδιά; ...

... Αδυναμίες αδικαιολόγητες!!! ...

... Μ.ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ