κάποιες λευκές ώρες -
ελπίζω σε ασυνειδησία -
να κυλήσουν γρήγορα,
να μην τις καταλάβει κανείς,
ούτε εγώ -
προπάντων εγώ -
να φτάσει αυτό που λέμε "άλλη μέρα"
κάπως έτσι
απ'τη μια στην άλλη
να αναστηλωθούν όλες οι μέρες,
απ'όταν οι νύχτες βασίλεψαν
με λευκά φεγγάρια,
ποτές μου δεν αγάπησα το λευκό
κι αυτό με παρηγορεί εκδικητικά ..
αναμενόμεα
μην κοιτάς τους λεπτοδείκτες
εδώ .. γράφεις
να βαρύνεις τα βλέφαρα
τόση αγωνία για να φτιάξεις μια διάθεση!
τι οικτρή ειρωνία!
τι ξόδεμα ηλίθιο!
τι άδειο βλέμμα!
θάνατος στη φαντασία
να ξεμπερδεύουμε ...
