τα κουλουράκια

Κως. Υπέροχο νησί. Δεν ξέρω όμως αν ποτέ θα ξαναπάω. Κάποτε μου είχε μπει η ιδέα σ’αυτό το κομμάτι ξηράς να ξορκίσω ό,τι με έπνιγε. Τώρα, μετά από τουλάχιστον μια δεκαπενταετία, ξέρω πως ήταν απλά μια ιδέα.

Έξι μέρες διακοπές. Αλήθεια, τότε από τι χρειαζόμουν διακοπές; Μάλλον πολύ νωρίς είχα απομυθοποιήσει τις «ονειρεμένες» μέρες. Αναζητούσα πάντα την ευτυχία της καθημερινότητας, μόνο που το κόστος της είναι τεράστιο.

Έξι μέρες λοιπόν και η έκτη, η τελευταία, έμεινε χαραγμένη. Στο λιμάνι για την επιστροφή. Όχι, το τέλος δεν μου έφερνε λύπη. Ποτέ. Η όμοια αρχή με δυσκολεύει. Ήταν απόγευμα. Σκέφτηκα ν’αγοράσω κουλουράκια. Η σκέψη καλή, η ποσότητα κακή. Αντί τρία πήρα πέντε. Εκείνα τα δύο παραπάνω έκαναν τη «χαρακιά». Μέχρι το Πειραιά είχα διδαχτεί  το τι είναι «καλό» και τι είναι «κακό».

Μην αγοράσετε ποτέ παραπάνω ακόμα κι όταν το παραπάνω δεν φτάνει.