Το Σπίτι Μου

Το σπίτι μεγάλο, διώροφο με μπαλκόνια και στέγη καφετιά, σ’ένα μικρό δρομάκι μιας μεγάλης πόλης.
Αυτό το σπίτι το ονειρεύτηκα. Καλά, πως γίνεται ένα σπίτι να είναι ένα όνειρο; Γίνεται, όπως ακριβώς και τα όνειρα γίνονται όνειρα.
Εκεί λοιπόν, στα όνειρα, χτίζεις ό,τι θέλεις, όπως το θέλεις, όπως σου ταιριάζει ακριβώς, όπως αγαπάς, όπως χρειάζεσαι. Και η ζωγραφιά έτοιμη.
Περνάω απ’έξω, το κοιτάζω, το ξανακοιτάζω. Είναι το Σπίτι μου. Είναι κλειστό.
Θα περάσω κι απόψε και κάθε βράδυ την ίδια ώρα.